(Categorie: Bijbels)

Rensinks waterrijke hof in La Rochette

Om hem in gedachten te houden

Er is een schilderij van de in 2009 overleden kunstenaar Christiaan Rensink, dat meteen, op het eerste gezicht, een grote rust uitstraalt. Die rust komt voort uit soberheid; het doek laat vlakken zien in licht gevarieerde, harmonieuze, gedempte kleuren. Maar let wel, die soberheid en rust komen voort uit het penseel van deze schilder.

Het werk heeft geen titel. Als het al een naam heeft, heet het La Rochette, naar de plaats in Zuid-Frankrijk waar Rensink het geschilderd heeft. Joke en ik zijn er geweest. La Rochette betekent ‘het rotsje’, maar voor mij is deze steenmassa een solide bouw op vaste grond. Een huis om te schuilen, geborgen voor de Mistral, achter hoog geboomte; omgeven door rijke velden, onder een open hemel.

De schilder moet een sensitief mens zijn, anders zou hij zijn kleuren niet kunnen mengen met zoveel gevoel voor nuances, zonder gekunsteld te worden. In die kleuren drukt hij uit hoe ontvankelijk hij is voor het specifieke landschap dat hij weergeeft: het felle zonlicht op het gele koren, de purperen tinteling in de lucht, de heldere muren en daken van de massieve gebouwen.

Het werk straalt voor mij de bereidheid uit om te juichen over de schoonheid van het leven als daar alle aanleiding voor is. De dreigingen van de Mistral en van noodweer zijn opgeborgen achter de donkere bomen.

Ik moest bij Rensinks werk, tot mijn eigen verbazing, denken aan de profeet Jeremia. Zijn geschriften roepen in eerste instantie toch wel het tegendeel op van rust. Hij kende dan ook heel wat levensgevaar, nood en ellende, en kon dan – terecht – aardig zitten jeremiëren. Toch voorzag dezelfde Jeremia dat het tij in positieve zin zou keren. En de schoonheid van het leven die Rensinks La Rochette laat zien, zijn goed te vergelijken met de juichpsalm die Jeremia daarover heeft gezongen:

Volken, luister naar de woorden van de Heer,
vertel het verder op de verste eilanden:
Hij, die Israël verstrooid heeft,
Zal het samenbrengen en het hoeden,
Zoals een herder zijn kudde.
Want de Heer verlost het volk van Jakob,
Hij bevrijdt hen uit de hand die sterker was dan zij.
Zij komen juichend naar Sion,
Stralend van vreugde om de gaven van de Heer:
koren, wijn, olijfolie,
en geiten, schapen, koeien.
Zij gedijen als een waterrijke hof,
Nooit zal het hun aan iets ontbreken.

Het huis in La Rochette moest hecht en onwrikbaar gebouwd worden. De bomen moesten hoog opgroeien om de tegenwind te breken en de schaduwkanten ten nutte te maken. Het land moest zwaar bewerkt worden en ‘waterrijk’ blijven om een rijke korenoogst te kunnen opleveren.

Je ziet het bij Rensink: Nu is het werk gedaan. Er is gebouwd, geplant, gewoond, geleefd. Met veel ijver en evenveel genoegen. En nu is er rust. Nu is het wachten op de oogst. Je ziet het de waterrijke hof van La Rochette aan: zo is het zeer goed.