Albert Ploeger Kunstmeditaties

(Categorie: Reizen)

Bij Soumagne’s litanie in Insel Hombroich

Het was in ons villadorp not done om om te gaan met mensen uit het rode dorp, daar over het spoor. De huisjes van het tuindorp waren gebouwd door de Nederlandse Spoorwegen. Alle mannen werkten in de grote reparatiehallen waarin stoomtreinen stonden die toe waren aan een grote beurt. Ik houd erg van treinreizen. Pas sinds ik de litanie van Soumagne gelezen heb realiseer ik mij dat ik al mijn prachtige reizen maakte over de ruggen van deze arbeiders. Dat ik leef van wie hun leven voor mij leefden. Van uitgebuit volk in de derde wereld. Van potsenmakers. Van paria’s. En van wie voor hen instond, Jezus. Dit schreef de huisdichter van Insel Hombroich, Ludwig Soumagne.

Insel Hombroich
Op Insel Hombroich

Heer, ik dank U, blijf ons ook verder genadig, Heer.
Vader in de hemel leg Uw hand op hen en beschut de dwazen op aarde
die niet anders kunnen zijn dan zoals ze zijn
die voor ons de kolen uit het vuur halen
die voor ons de hand in het vuur steken
die voor ons door het vuur gaan
die voor ons de zware arbeid doen
die voor ons de nek uitsteken
die voor ons vuil en drek verrijden
die voor ons dansen en springen
die voor ons onze angst wegnemen
die voor ons de hoed optillen
die voor ons schuldig worden bevonden
die voor ons drie vingers opsteken
die voor ons hongeren en kou lijden
die voor ons leven en sterven
die voor ons de hemel op aarde mogelijk maken
die voor ons eraan geloven moeten.
Lieve Heer, U weet hoezeer wij op de dwazen zijn aangewezen –
erbarm U en laat ze om Joddes wil niet uitsterven.
Amen

De litanie is merkwaardig genoeg geschreven in het Niederrheinisch met vertalingen in het Weens, het Russisch en nog een taal, die ik niet herken. Niet in gewoon Duits of Engels. Mijn vertaling is slechts een poging. Was niet juist deze geheimtaal een openbaring voor mij? Leef ik van wie hun leven voor mij gaven?